De wetenschap heeft al enige tijd de traditie om binnen bestaande vakgebieden steeds kleinere, specialistische subdomeinen te selecteren en hieraan nieuwe namen toe te kennen. Voor de kennisdomeinen Fysieke Bouwstenen en, in mindere mate, Werking van Levensvormen is dit geen probleem, omdat de onderzoeksonderwerpen zelfstandig bestudeerd kunnen worden. In het gedragsdomein gaat deze vlieger echter niet op. Gedrag manifesteert zich als een eenheid en vindt plaats in voortdurend veranderende situaties die allemaal invloed op elkaar hebben. De opdeling van psychologie in bijvoorbeeld arbeids-, organisatie-, onderwijs-, ontwikkelings- en persoonlijkheidspsychologie, of in biologische, culturele en sociale psychologie, maakt de bestudering ervan alleen maar ingewikkelder. In de afzonderlijke vakgebieden ontbreken de overkoepelende verbanden, waardoor onderzoekers niet in staat zijn om voldoende onderbouwde conclusies te trekken.
Het strikte onderscheid tussen bijvoorbeeld de wetenschapsgebieden psychologie en sociologie is volgens het Alforto-raamwerk volkomen onzinnig. De groep maakt deel uit van een goede psychologische beschrijving van een persoon. Samenwerking is de basis voor status, identiteit en kennis. Sociologie en psychologie zijn zo verweven dat de scheiding van deze twee de ontwikkeling van de vakgebieden belemmert.
De neiging van wetenschappers om zich op een steeds kleiner vakgebied te richten, is prima te verdedigen in de domeinen Formele Abstracties, Fysieke Bouwstenen en, in mindere mate, Werking van Levensvormen. In de domeinen Gedrag van Levensvormen en Evenwichtssystemen geldt echter het omgekeerde. In deze kennisdomeinen staan juist de verbanden met andere personen en levensvormen centraal. Een wetenschapper moet dan ook integraal verklaren hoe een persoon tot een beslissing (gedrag) komt, wil het werk wetenschappelijk van betekenis zijn.
Naar volgende pagina Naar inhoudsopgave editie 2024