Vrouwen bereiken zelden het bestuur. In de Fortune 500-bedrijven is negentig procent van de topmanagers man. Waarom bereiken vrouwen zelden de toppositie in bedrijven?
Een van de redenen kan zijn dat ze werk anders bekijken dan mannen. Volgens Catherine Hakim van de London School of Economics vinden mannen drie keer zo vaak als vrouwen dat hun leven in het teken staat van werk. Vrouwen willen kansen en mogelijkheden, maar niet een leven dat volledig bepaald wordt door werk.
Een andere reden is dat het gedrag van vrouwen hen benadeelt, zelfs op de banenmarkt. Uri Gneezy en collega’s van de Chicago Business School tonen aan dat mannen en vrouwen een volledig andere zienswijze hebben op competitie. Ze lieten bijvoorbeeld studenten een eenvoudig doolhof oplossen op een computer. In de eerste groep kreeg iedereen €0,50 per opgelost probleem uitbetaald; in de tweede groep kreeg alleen de persoon die de meeste puzzels oploste €3,00. Vrouwen gedroegen zich in beide groepen hetzelfde. De gemiddelde man daarentegen presteerde in de tweede groep 50% beter dan in de eerste.
Een tweede studie met lichamelijke taken geeft vergelijkbare resultaten. Wanneer negen- en tienjarige kinderen alleen een hardloopwedstrijd lopen, halen jongens en meisjes dezelfde tijd. Als ze in tweetallen lopen, verandert de tijd voor meisjes nauwelijks. Jongens lopen echter sneller als ze samenlopen met een andere jongen, en nog sneller als ze tegen een meisje lopen. Uri Gneezy wijst erop dat als mannen meer hun best doen wanneer ze strijden om te winnen, ze veel vaker op topposities terechtkomen – zelfs als de baan niet vereist dat ze een winnaarsmentaliteit hebben. Een sollicitatie op zich is namelijk al zeer competitief.
Naast de andere kijk op het leven en de andere manier van wedijveren, doen vrouwen het op de banenmarkt ook slechter dan mannen door een andere manier van onderhandelen. Linda Babcock van de Carnegie Mellon University ontdekte dat mannen die net starten gemiddeld 7,6% meer salaris verdienen dan vrouwen. Ze vroeg vervolgens wie het eerste salarisaanbod gewoon accepteerde en wie meer salaris vroeg. 7% van de vrouwen vroeg meer salaris vergeleken met 57% van de mannen. Gemiddeld kregen de onderhandelaars €4.000 meer; vrijwel het verschil tussen het salaris van mannen en vrouwen.
Linda Babcock denkt dat vrouwen zich onzeker voelen tijdens onderhandelingen, omdat ze denken dat het niet gepast is, of dat ze geen recht hebben om meer geld te vragen, of dat ze denken dat ze de relatie met de werkgever kunnen beschadigen. Vrouwen voelen zich juist na afloop ongelukkig en teleurgesteld als ze zien dat mannen meer salaris vroegen en kregen.
Verder blijken veel vrouwen voor hun dertigste hun bedrijfscarrière te onderbreken (bijvoorbeeld vanwege het krijgen van kinderen). Het IMD in Lausanne neemt gewoonlijk studenten van ongeveer dertig jaar aan. Slechts 16% van deze MBA-studenten is vrouw. Toch zegt het IMD een evenredige afspiegeling van het aantal vrouwen op de vereiste managementposities toe te laten. Een korte carrière geeft statistisch gezien minder kans op een toppositie.
Kortom, door alles te geven, te gaan voor de winst, beter te onderhandelen en hun bedrijfscarrière langer voort te zetten, kunnen vrouwen net zoveel bereiken als mannen. Of weten vrouwen juist iets wat mannen niet weten? Gaan ze misschien niet voor topposities, maar voor hun eigen bedrijf?
Bron: Women, be a man. The Economist June 28th 2003 en Women and MBA's The Economist June 14th 2003
Datum laatste wijziging 28 november 2003.