Geschreven door Koenraad Rau
De grootste problemen die een rem zijn op de evolutie van de mensheid en de activatie van een veel hoger menselijk potentieel, zijn terug te brengen tot twee categorieën van tegengestelde factoren.
De eerste categorieën is holisme versus fragmentatie in combinatie met liefde versus angst. De grootste oorzaken voor veel van de problemen in de modern westerse samenleving is te herleiden tot het contrast tussen holisme en fragmentatie. Holisme is het geheel dat meer is dan de som van de delen. Fragmentatie is reductionisme, opdelingen in kleinere delen. Holisme is te krijgen door alfahersengolven in de hersenen te stimuleren. Dit geeft een groter gevoel van verbondenheid en is de plaats van het onderbewustzijn. Alfahersengolven geven in de menselijk geest toegang heeft tot vermogens als telepathie en het waarnemen op afstand. Meer alfagolven geven meer verbondenheid.
Liefde staat tegenover angst. Angst is het resultaat van niet verbonden te voelen of dat niet te zijn. Dit is fragmentatie. Immers, indien iemand zich verbonden voelt met alles en iedereen rond zich, dan is er geen basis waarop angst kan bestaan. Liefde daarentegen is het resultaat van zich verbonden te voelen. Een persoon voelt zich verbonden met andere personen, levende wezens, of objecten in een ruimer kader. Dit is holisme. Depressie komt van angst, zich niet verbonden voelen met wat er om zich heen gebeurt. Vreugde komt van een gevoel van verbondenheid, zich onderdeel van een geheel voelen. Euforie komt voort uit heelheid, verbondenheid.
De tweede categorie is van tegengestelde factoren is de externe versus de interne stimuli.
Externe stimuli komen binnen via de vijf fysieke zintuigen. Hiernaast zijn er ook nog signalen die vanuit ons organisme komen. Een voorbeeld is intuïtieve kennis die verder gaat dan een soort som van vorige ervaringen.
Een belangrijk kenmerk van de moderne populaire cultuur is dat mensen in veel grotere mate gericht zijn op externe stimuli dan op innerlijke signalen. Dit hangt samen met het eerste probleem: fragmentatie versus holisme. De sleutel tot geluk is te vinden in deze interne stimuli, naar binnen te gaan.
De oplossingen zijn in de loop van de tekst al ter sprake gekomen. De mens moet de lichaam, geest en ziel als een geheel organiseren. Bovendien moeten mensen de natuurlijke balans tussen de mate waarin wij mensen gericht zijn op externe of interne signalen terugvinden.
Het onthullende rapport over de spirituele evolutie van de mensheid versluiert meer dan het duidelijk maakt. Het rapport speelt in op het algemene onbehagen en probeert hier een slaatje uit te slaan. Het verwijst naar algemeen ideeën die geen onderbouwing kennen. Bestaan alleen problemen in moderne westerse samenlevingen? Kennen Afrikaanse of Chinese samenlevingen deze problemen niet? Wat zijn de problemen? Het blijft allemaal erg vaag.
Verder is het onduidelijk waar de twee categorieën van tegengestelde factoren vandaan komen. Waarom zijn het tegengestelde factoren? Bij holisme en fragmentatie is het eerste gevoel goed, maar dit slaat al gauw om in een ongemakkelijk gevoel. Hoezo tegenstelling? Holisme is de optelling van de delen. Van tegenstelling is daarmee geen sprake, maar juist van aanvulling. Het is gewoon een andere kijkrichting die elk een deel van het geheel vullen. Zonder details bestaat het grote geheel immers niet.
Ook de tegenstelling tussen externe en interne waarnemingen is niet uitgewerkt. Is het hart horen kloppen intern of extern? Is een gevoel een waarneming of een denkproces? Is bewustzijn een waarneming? Vragen te over, maar antwoorden ontbreken.
De aangedragen oplossingen blinken helemaal uit in vaagheid. Ze zijn zo algemeen dat ze niets zeggend zijn. Hoe organiseert een mens het lichaam en geest als geheel? Wat is de natuurlijke balans tussen externe en interne signalen?
De tekst klinkt goed bedoeld, maar is het zoveelste geschrift dat de oplossing van problemen zoekt in meer eenheid en verbondenheid zonder met een praktisch toepasbare oplossing te komen. Mijn advies aan lezers is dit stuk niet te lezen. Het voegt niets en dan ook allemaal niets toe aan onze kennis. Het is verspilling van energie.
Arjen Meijer, 4 september 2014